فوم پلی اتیلن کراس لینک (XPE)

فوم پلی اتیلن کراس لینک:

امروزه فوم های پلی اتیلنی مصارف گوناگونی در صنایع مختلف دارند. ایجاد اتصال عرضی (کراس لینک) در میان مولکولی در پلی اتیلن می تواند خواص پلی اتیلن را به طور چشمگیری تحت تاثیر قرار بدهد.  بنابراین در مواردی که خواص مکانیکی مطرح است، XPE می تواند انتخاب مناسبی باشد.

فوم های پلی اتیلنی به دو روش شیمیایی و فیزیکی شبکه ای می شوند. در روش فیزیکی مواد پلیمری در مجاورت تابش با انرژی بالا مانند اشعه ایکس گاما و یا فرابنفش  قرار می گیرند. در اثر تابش الکترون های آزاد تولید می شوند. که عامل ایجاد اتصالات عرضی در میان زنجیره ها می گردند.

در روش فیزیکی اتصالات عرضی به وسیله حرارت ایجاد شده از تابش شکل می گیرند. در روش شیمیایی ابتدا پلی اتیلن را با شروع کننده سیلانی و یا پراکسیدی در دمای پایین مخلوط می کنند. سپس با افزایش دما مواد آغاز کننده با گرفتن هیدروژن از زنجیره های پلی اتیلنی، رادیکال آزاد تولید می کنند. و به دنبال آن اتصالات عرضی ایجاد می شوند. مقایسه این دو روش از لحاظ عملکردی و اقتصادی نشان می دهد که کراس لینک به شیمیایی، نسبت به روش فیزیکی سریع تر و مقرون به صرفه است. همچنین در روش شیمیایی محصول جانبی نداشته و محصول نهایی نیز از لحاظ توزیع اتصالات عرضی یکنواخت تر است.

تحقیقات انجام شده نشان می دهد که با افزایش میزان دانسیته فوم، قطر سلول ها، تخلخل و تعداد هسته گذاری سلول ها کاهش می یابد. زیرا هرچقدر فوم چگال تر بشود، دیواره سلول ها ضخیم تر شده و ساختار فوم سخت و مستحکم می گردد.

در مواردی که ضربه پذیری فوم فاکتوری مهم و تعیین کننده تلقی می گردد. افزایش دانسیته عاملی مناسب جهت بالابردن مقاومت ضربه ای فوم می باشد. همچنین با افزایش دانسیته فوم های XPE مقاومت فشاری و مقاومت در برابر تغییر شکل افزایش می یابد. به همین دلیل است که در تشک های ورزشی از این فوم به وفور استفاده می شود.